5BeğenmedimŞikayet

bir ağustos günü hava o kadar sıcakmış ki renkler kaybolmuş her yer sarı sıcak olmuş. bu sıcak havada bir topal fare sırtına yüklediği buğday çuvalını oflaya puflaya yuvasında aç bilaç bekleyen yavrularına götürmek için dura dinlene gidiyormuş.

o sırtında her zamanki gibi ağırlaşmak yerine hafifleyen yüküne şaşıp yürümeyi sürdürürken bir güvercin usul usul buğday çuvalından birer birer aşırdığı buğdayları afiyetle yiyordu. bunu gören Zümrüdüanka arşa uzanan kanatları ve keskin pençeleriyle güvercini fareye fark ettirmeden yakalayıverdi.

Pençesinde tuttuğu güvercinle birlikte ormanın ortasındaki en yüksek ağaç üzerinde bulunan yuvasına gitti ve güvercinin korkudan neredeyse kalbinin durmasına neden olan sesiyle şunları söyledi: senin sağlam kanatların yok mu, bu kanatlar sayesinde her yere uçup, her türlü yemişi, böceği ve tohumları bulup rızkını çıkarmıyor musun da farenin tohumlarını çalıyorsun? bir daha seni buralarda görmeyeceğim, şimdi canını bağışlıyorum, git gözüm görmesin seni.

güvercin korkuyla neredeyse bir arı gibi kanatlarını çırparak Zümrüdüanka'nın yanından uzaklaştı. yuvasına gidince tüm ders almayı bilmeyenler gibi kendi yaptığı kötülüğü hiç düşünmeyip, Zümrüdüanka'nın onu azarlamasını, ölüm korkusunu düşünüp öfkelendi ve hırsla planlar yapmaya başladı. kendisi çok küçüktü ne yapabilirdi Zümrüdüanka'ya, tam da bunu düşünürken o kurnaz kafasının içinde düşünceler birbirini kovaladı. evet, küçüktü bu bir avantaj olabilir miydi, hayır hayır olmazdı küçüktü ama görülmeyecek kadar küçük değildi yoksa o farenin buğdaylarını çalarken de gözükmezdi. birden yaz sıcağında toprağı delip dışarıya küçük tepeler oluşturan karınca yuvalarını fark ettik, planında onların rolü olacaktı, isteselerde istemeselerde ...

arkadaşlar masalımı parça parça yazacağım eleştirilerinize göre belki bürgün kitap haline getirebilirim :))