0BeğenmedimŞikayet

Siz ne düşünüyorsunuz?

0BeğenmedimŞikayet

Ustalar OBO diyor TOBO diyor grafik atıyor. Ama ben anlamıyorum. Ama anladığım genel kanı düşüş trendi devam edecek.

0BeğenmedimŞikayet

Amin inşallah.

0BeğenmedimŞikayet

Ben teşekkür ederim okuduğunuz için.

0BeğenmedimŞikayet

Ne yapalım gerçekten bunalttı bu gümüş dostum. Belki öteleri düşünürsek biraz unuturuz gümüşü.

3BeğenmedimŞikayet

Gümüşten bunalan tüm arkadaşlara bir mola:


Kâbus Hikâyesi- Öyküsü


Kâbus

Çocukluğumdan beri dar mekânlardan sıkılır ve bu tür yerlerden feryat edercesine uzaklaşırdım. İleri yaşlarda bunun bir hastalık olduğunu anlamış, fakat bu illetten bir türlü kurtulamamıştım.



Oysa ki o dar mekânlara, şimdi ister istemez girecektim. Beni sarıp sarmalamışlar ve uzunca bir tabuta yerleştirmişlerdi. Çevremde dolaşanların sesini gayet iyi duyuyor ve gözlerim kapalı olmasına rağmen, her nasılsa onları duyabiliyordum.



- Genç yaşta öldü zavallı, diyorlardı. Hâlbuki yapacak ne kadar çok iş vardı. Gerçektende bir çok işim Yarım kalmıştı. Mesela oğluma iyi bir iş yeri açamamış, araba ile renkli televizyonun taksitlerini henüz bitirememiştim. Büyük bir firma kurup dostlarımı orada toplamak artık hayal olmuştu. Üstelik kış çok yaklaştığı halde odun- kömür işini halledememiş ve çatını akan yerlerini aktaramamıştım. Yarıda kalan işimi arka arkaya sıralarken, kulaklarımı çınlatan bir sesle irkildim. Sanki mikrofonla söylenen bu ses beynimin en ücra köşelerinde yankılanıyor ve:



“Geçti artık geçti, ” diyordu. İçimden “Keşke geçmemiş olsaydı” diyordum. Nereden başıma gelmişti o kaza bilmem ki? Halbuki ne kadar da iyi araba kullanırdım. Olup bitenleri hatırlamaya çalışırken,



dostlarımın çevremi sardığını ve içinde bulunduğum tabutun kapılarını örtmeye çalıştıklarını fark ettim.



Onları engellemek için avazım çıktığı kadar bağırmak ve çırpınmak istediğim halde ne kımıldayabiliyor, ne de bir ses çıkartabiliyordum. Biraz sonra koyu bir karanlıkta kalmış ve gözlerimi, tabutun tahtaları arasından sızan ışığa çevir miştim. Dehşet içinde:



- Aman Allah'ım, dedim. Ne olacak şimdi halim? Korkudan hiçbir şey düşünemiyordum. Bu arada omuzlara kaldırılmış ve sallana sallana götürülmeye başlanmıştı. Dışarıdaki seslerden yağmur yağdığı belli oluyor ve su damlacıklarının sesi, tabutumun gıcırtısına karışıyordu. Cenaze namazı için camiye gidiyor olmalıydık.



Cami deyince aklıma gelmişti. Çok yakınımızda olmasına ve her gün 5 defa davet edilmeme rağmen, bir türlü vakit bulup gidememiştim. Ama her zaman söylediğim gibi 50 yaşına gelince namaza başlayacak ve herkesin şikâyet ettiği kötü alışkanlıklarımı terk edecektim. Evet evet, şu kaza olmasaydı, ileride ne iyi insan olacaktım. Daha önceden duyduğum ve nereden geldiğini kestiremediğim ses:



- “Geçti artık geçti. ” diye tekrarladı. “Bitti artık. ”Biraz sonra namazım kılınmış ve omuzlara



kaldırılmıştım. Mahallemizdeki kahvehanenin önünden geçerken, her gün iskambil oynadığımız arkadaşların neşeli kahkahalarını işitiyor ve "herhalde ölüm haberini duymamış olacaklar" diye



düşünüyordum. Sesler iyice uzaklaştığında, eğik bir şekilde taşındığımı hissederek mezarlığa çıkan yokuşu tırmandığımızı anladım. Şiddetle yağan yağmurun tabutumdaki çatlaklardan sızarak kefenimi yer yer ıslattığının da farkındaydım. Buna rağmen dışarıda konuşulanlara kulak verdim. Dostlarımın bir kısmı piyasadaki durgunluktan bahsediyor, bir kısmı da milli takımın son oyununu methediyordu. Tabutumu taşıyan diğer biri ise yanındakinin kulağına fısıldayarak:



Rahmetlinin tersliği öldüğü günden belli, diyordu. Sırılsıklam olduk birader.. ! Duyduklarım herhalde yanlış olmalıydı. Yoksa bunlar, uykularımı onlar için feda ettiğim dostlarım değil miydi? Yolculuğum bir müddet sonra bitmiş ve yere indirilmişti. Kapak tekrar açıldı ve cansız vücudumu yakalayan kollar , beni dibinde su toplanmış olan çukura doğru indirdi. Boylu boyunca yattığım yerden etrafıma baktım.



Aman Allah'ım, bu kabir değil miydi? O ana kadar buraya gireceğimi neden düşünmemiştim? Sessiz feryatlarımı kimselere duyuramıyor ve dostlarımın, üzerimi örtmek için yarıştığını hissediyordum. Tekrar zifiri karanlıkta kalmış ve bütün acizliğimle dua etmeye başlamıştım.



- Yarabbi, diyordum. Bir fırsat daha yok mu, senin istediğin gibi bir kul olayım. Ve kabrimi, Cennet bahçelerinden bir bahçeye çevireyim? Aynı ses, her zamankinden daha şiddetli olarak: "Geçti artık geçti" diye tekrarladı. "Her şey bitti artık. " Mezarımı örten tahtaların üzerine atılan toprakların çıkardığı ses gök gürültüsünü andırıyor ve bütün benliğimi sarsıyordu.



- Son bir gayretle yerimden fırlayarak gözlerimi açtım. Odamdaki rahat yatağımda yatıyor, fakat korkunç bir kabus görüyordum. Bitişik dairede oturan doktor arkadaşım beni ayıltmaya çalışarak:



"Geçti artık geçti" diye bağırıp duruyordu. "Geçti bak hiçbir şeyi kalmadı. "



Yattığım yerden yavaşça doğruldum. Terden sırılsıklam olmuş ve sanki 20 kilo birden vermiştim. Dışarıda sağanak halinde yağmur yağıyor, şimşek ve gök gürültüsünden bütün ev sarsılıyordu. Etrafımdakilerin şaşkın bakışları arasında kendimi toplarlamaya çalışırken:



Yarabbi, sana zerrelerim adedince şükürler olsun, diyordum. İyi bir kul olmak için ya bir fırsat daha vermeseydin! ...

0BeğenmedimŞikayet

Çelik hocam nerdesin. Artık tükenmişlik sendromu yaşıyoruz yok mu bir ilacın?

1BeğenmedimŞikayet

Konu: #27837798 Grafik detay ve yorumları

Aslında kimseye izahat yapmak zorunda değilsiniz. Fikrinizi söylerseniz herkes kendi süzgeçinden geçirir ona göre karar verir. Hani bir söz vardır:

Söz kifayetsiz kalacaksa, susmalı insan. Fazladan izahat, lisanen kabahattir. Sözü dahi incitmemeli insan. Seni anlayacak kulak yoksa karşında susmalı. Kelimeler incidir. İncinir.

0BeğenmedimŞikayet

Zaten işimiz kaldı hayellere.

0BeğenmedimŞikayet

Ey gümüş yıktın perdeyi eyledin viran. Sahte bir saltanat kurdun.

Taktın bizleri peşine
Derbeder ettin.

0BeğenmedimŞikayet

Maşallah kardeş sen iyi sepet yapmışsın. Allah bereketini artırsın.

0BeğenmedimŞikayet

Yükselir kardeş yükselir. Acele etme. Ya nasip de bekle.

0BeğenmedimŞikayet

Bende parite düşünüyorum ama 0.80 olursa iyi olur. Ben elde TL olsa dolar almaya bu seviyeden başlarım. Tamamen hissi olarak düşünüyorum.

0BeğenmedimŞikayet

Kardeş bu dolar gümüşe benzemez hop bir haber gelir bir bakarsın yükselmiş. Belki 8 31 e düşer ama buradan bence parçalı toplanır diye düşünüyorum. Tabi Kİ YTD YTD

0BeğenmedimŞikayet

dolar iyi alım fırsatı veriyor. Ah biraz elde TL olsa. YTD

0BeğenmedimŞikayet

dolar a kısa bi mola:


Yeşil Elbise Hikâyesi- Öyküsü


Yeşil Elbise

Yolda karşılaştığımızda ezan okunuyordu.



- Gel seni camiye götüreyim, Bugün Cuma biliyorsun, dedim.



- Sen de benim camiye gitmediğimi biliyorsun, dedi



- Biliyorum ama sebebini gerçekten merak ediyorum.



- Ne bileyim olmuyor işte, dedi. Hem pantolonumun ütüsü bozulup, dizleri çıkar diye endişe ediyorum. Gayri ihtiyari gülmeye başladım.



- Herhalde şaka yapıyorsun, dedim. Bunun için cami terk edilir mi?



- Ciddi söylüyorum, dedi. Giyimime ve özellikle yeşile düşkün olduğumu bilirsin.



Gerçekten öyleydi. Giydiği birbirinden güzel elbiseleri mutlaka yeşilin bir başka tonundan seçer ve her zaman ütülü tutardı.



- Peki, dedim. Hayatında hiç camiye gitmedin mi?



- Çocukken



dedemle birkaç kere gitmiştim, dedi. Hem o yaşlarda dizlerim aşınacak diye herhalde endişe etmiyordum. Fakat artık camiye gidebileceğimi zannetmiyorum.



Söyledikleri beni son derece şaşırtmış ve bu konuyu açtığıma pişman etmişti. Daha sonra el sıkışıp ayrıldık.



Onunla konuşmamızdan 2 ay sonra, kendisinin camide olduğunu söylediler. Hemen gittim. Bahçedeki namaz saflarının en önünde duruyordu ve üzerinde yine yeşiller vardı.



Yavaşça yanına yaklaştım ve kısık bir sesle:



- Hani, dedim. Camiye gelmeyecektin?



Hiç sesini çıkarmadı. Çünkü musalla taşının üzerinde, yeşil örtülü bir tabut içinde yatıyordu.

9BeğenmedimŞikayet

Gümüşe kısa bir mola:


Yeşil Elbise Hikâyesi- Öyküsü


Yeşil Elbise

Yolda karşılaştığımızda ezan okunuyordu.



- Gel seni camiye götüreyim, Bugün Cuma biliyorsun, dedim.



- Sen de benim camiye gitmediğimi biliyorsun, dedi



- Biliyorum ama sebebini gerçekten merak ediyorum.



- Ne bileyim olmuyor işte, dedi. Hem pantolonumun ütüsü bozulup, dizleri çıkar diye endişe ediyorum. Gayri ihtiyari gülmeye başladım.



- Herhalde şaka yapıyorsun, dedim. Bunun için cami terk edilir mi?



- Ciddi söylüyorum, dedi. Giyimime ve özellikle yeşile düşkün olduğumu bilirsin.



Gerçekten öyleydi. Giydiği birbirinden güzel elbiseleri mutlaka yeşilin bir başka tonundan seçer ve her zaman ütülü tutardı.



- Peki, dedim. Hayatında hiç camiye gitmedin mi?



- Çocukken



dedemle birkaç kere gitmiştim, dedi. Hem o yaşlarda dizlerim aşınacak diye herhalde endişe etmiyordum. Fakat artık camiye gidebileceğimi zannetmiyorum.



Söyledikleri beni son derece şaşırtmış ve bu konuyu açtığıma pişman etmişti. Daha sonra el sıkışıp ayrıldık.



Onunla konuşmamızdan 2 ay sonra, kendisinin camide olduğunu söylediler. Hemen gittim. Bahçedeki namaz saflarının en önünde duruyordu ve üzerinde yine yeşiller vardı.



Yavaşça yanına yaklaştım ve kısık bir sesle:



- Hani, dedim. Camiye gelmeyecektin?



Hiç sesini çıkarmadı. Çünkü musalla taşının üzerinde, yeşil örtülü bir tabut içinde yatıyordu.

1BeğenmedimŞikayet

Ebû Hüreyre'den nakledildiğine göre, Resûlullah (s. a. v. ) şöyle buyurdu:
“Pehlivan, güreşte insanları yenen değildir. Asıl pehlivan, öfke anında kendisine hâkim olandır. ” (Müslim, Birr, 107)

0BeğenmedimŞikayet

Kardeş belliki çok kızmışsınız. Ben sizi tanımam ama yazdıklarınızdan anladığım kadar siz bu işi biliyorsunuz. Şimdi bir kişiye kızıp sizi takip eden insanları bence bırakmayın. Acizane bir tavsiyedir. Haddimi aştımsa hakkınızı helal edin.