6BeğenmedimŞikayet

1980'den beri yukarı gidern trend şimdi neden aşağıya versin?
Küresel sermaye altın konusunda sağ gösterip sol vuracak diye düşünüyorum
2014 ortalarını not edin bir kenara zararda olan yatırımcılar teleşa kapılıp ucuz fiyattan satmasınlar derim. Para acil ihtiyacınız yok ise bir sene kadar bekleyin en fazla. YATIRIM TAVSİYESİDİR.
Aşağıdaki yazıyı okumanızı öneririm.

Winston Churchill'in meşhur bir sözü vardır: “Geçmişe dair ne kadar çok şey görmeyi başarırısan, gelecekte de o kadar uzağı görürsün. ” Gerçekten de bugünkü altın piyasasını anlamak için, geçmişe bakmak bize genellikle önemli bilgiler sağlıyor.
2001 yılından bu yana yaşadığımız sürece en yakın paralellerden birini, 1970'li yıllarda buluyoruz. Bu 10 yıl içinde altını n ons fiyatı 35 dolar dan, 900 doları aşan (güniçi zirve) seviyelere kadar yükseldi. Bu, inanılması güç % 2. 600'lük bir yükselme.

Bugünkü duruma baktığımızdaysa, altının 250 dolar civarından 1. 280 dolar seviyelerine tırmandığını görüyoruz. Bu “sadece” %500'lük bir atış. 2011'in sonunda altın 1900 doların üzerinde zirve yaptığında bile artış oranı %770'i geçmiyordu.
Peki neden içinde bulunduğumuz yükseliş, 1970'lerinkine kıyasla daha “zorlu” ve “yavaş” ilerliyor? Aslında öyle ilerlemiyor; sadece bize öyle geliyor. Çünkü şu an sürecin içindeyiz ve doğal olarak önümüzü net bir şekilde göremiyoruz. Oysa altın boğası emin adımlarla ilerliyor.
Bakacak olursak, 1970'lerin boğa yükselişi de kabaca %500'lük bir artıştan sonra duraksamış ve önemli bir düzeltme yaşamıştı. Ancak düzeltme kısmına gelmeden önce, altının 1975'e kadar olan süreçteki yükselişine bir göz atalım
14 Ağustos, 1974'te ABD'de ilginç bir gelişme yaşandı. Dönemin Cumhurbaşkanı Gerald Ford, “Executive Order 6102“ adlı bir kanun tasarısına imza attı. Bu kanun, 1930'lu yıllardan beri altın alması yasak olan Amerikan halkı için, altını tekrar “yasal” hale getiriyordu. Kanun, 31 Aralık 1974 itibarıyla yürürlüğe girecekti.
40 yıldır altın almaları yasak olan Amerikalılar, haliyle altına hücum ettiler ve sarı metalin fiyatını 195 dolara kadar yükselttiler. Bu esnada, çok daha düşük seviyelerden alım yapmış olan “akıllı para” (yatırım bankaları, profesyonel yatırımcılar vs. ) elindeki altını satmaya başladı. Kısa sürede satış baskısı alımların önüne geçti ve altın fiyatı ulaştığı zirveden paldır küldür düştü.
Tarih Ağustos 1976'yı gösterdiğinde sarı metal, %48'lik bir kayıpla 100 dolar seviyesine kadar gerilemişti. Pek çok küçük yatırımcı, servetinin yarısını kaybetmişti. 195 dolar seviyesinde alım yapanların büyük çoğunluğu fiyat 100 dolar düzeyine gelmeden pozisyonlarını sattılar.
Bu satış dalgası, “akıllı para”nın tekrar pozisyon oluşturmak için beklediği fırsattı. Altının 100 dolar seviyesine henüz düşmüştü ki Citibank şöyle bir açıklamada bulundu: “Ekonominin iyiden iyiye düzelme trendine girmesi nedeniyle ‘güvenli liman' olarak görülen altının ileriye dönük olarak düşük performans sergilemesini bekliyoruz. Enflasyonun da düşüş eğilimi göstermesi nedeniyle, altın fiyatın 60 dolara kadar gerileyeceğini öngörüyoruz. ”
Bu açıklama tanıdık geldi mi size? Günümüzde de çok benzer açıklamalar yapılmıyor mu? “Ekonomi düzeliyor! ” “Enflasyon hedefin altında! ”
Ancak gelin görün ki Citibank'ın bu açıklaması, altın fiyatındaki dip seviyeyi işaretlemiş oldu. Sarı metal yükselmeye devam etti ve dört sene sonra 900 doların üzerine tırmandı.
Bugünlerde de benzer “kötüleme” kampanyalarının devam ettiğini düşünürsek, altının dip seviyelere yakın olduğunu söylemek çok da yersiz olmaz herhalde:
23 Nisan – Goldman Sachs: “ABD ekonomisi düzelmeye devam ediyor ve altın boğalarının cesareti kırılıyor; düşüşün devam etmesi beklenebilir. ”
16 Mayıs – Credit Suisse: “Enflasyonda beklenen artış gelmedi; küresel ekonomi de düzelmeye devam ediyor. Beş yıl sonra altın fiyatı 1. 000 düzeyinde olacak. ”
Tabii şunu da kabul etmek gerekli. Altınla ilgili negatif haberler son iki yıldır gelmeye devam ediyor. Yani tek başına kötü haber, dip seviyesine ulaşıldığını göstermiyor.